سندرم oro-vulval-vaginal و peno-gingival : گزارش ۴ مورد

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت و شیوع لیکن پلان در بیماران دندانپزشکی و با توجه به نادر بودن سندرم های oro-vulval-vaginal و -peno-gingivalکه به دلیل درگیری همزمان دهانی و ژنیتالی به دقت بیشتری برای تشخیص نیاز دارند -علائم این بیماران و درمان های انجام شده مورد بررسی قرار گرفتند. هدف از مقاله حاضر، معرفی دو بیمار مبتلا به سندرم oro-vulval-vaginal و دو بیمار مبتلا به سندرمpeno-gingival همراه با مروری کوتاه بر این سندرم ها بود. گزارش مورد: گزارش مورد حاضر به معرفی چهار بیمار مبتلا به سندرم های مذکور که به بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی شهیدبهشتی مراجعه کرده بودند، می پردازد. برای هر بیمار، پرونده کاملی شامل اطلاعات دموگرافیک، تاریخچه پزشکی، تاریخچه دندانپزشکی، خانوادگی، اجتماعی و معاینات داخل دهانی و خارج دهانی تکمیل و از ضایعات دهانی بیماران در اولین مراجعه، فتوگرافی تهیه گردید. به منظور تشخیص قطعی ضایعات تناسلی با متخصص پوست و یا متخصص زنان مشاوره انجام گردید و پس از تهیه بیوپسی و تشخیص نهایی، درمان همزمان ضایعات دهانی و تناسلی برای بیماران آغاز گردید. با توجه به شدت ضایعات و پاسخ مناسب به درمان ابتدایی، در صورت لزوم دوز دارو تغییر داده شده، یا داروی تجویز شده با داروهای دیگری جایگزین می گردید. بیماران در نهایت در فاز کنترل قرار گرفتند. نتیجه گیری: با توجه به پیامدهای ناشی از مورد غفلت قرار گرفتن ضایعات لیکن پلان درسایر ارگان ها و تأخیر در تشخیص صحیح و عدم دریافت درمان کافی و به موقع ضایعات، انجام معاینه دقیق وگرفتن تاریخچه کامل و توجه به علائم موجود در سایر اندام های بیمار، از اهمیت بسیاری برخوردار است. بخصوص که در موارد ضایعات دهانی و تناسلی بدون علامت نیزاحتمال بروز تغییرات بدخیمی وجود دارد.